Boris en Jacques: nieuwe vriendschap op latere leeftijd
Nadat Jacques, de opa van Tom, weduwnaar werd, bleef hij niet bij de pakken zitten. Hij runde met vallen en opstaan, maar vastberaden, het huishouden van zijn grote woning in Gent, bezocht geregeld vele vrienden … Maar ’s avonds viel de eenzaamheid toch op hem, het bed bleek koud.
Geen vervanging, wel iets nieuws
“Het deed pijn om te zien: altijd was opa vrolijk, maar onderhuids miste hij m’n grootmoeder hard”, getuigt Tom. “Natuurlijk kon niemand haar vervangen. Maar misschien kon er wel een nieuwe vriendschap ontstaan, die er altijd zou zijn. Daarom kochten we voor hem Boris.”
Toen kleinzoon Tom zijn grootvader Jacques de beagle Boris schonk, bleek die hond exact wat opa nodig had. Het zijn vandaag dan ook opperbeste vrienden, behalve misschien een beetje wanneer Boris op de sloffen kauwt … “Zijn bijnaam is niet voor niets rakker!”, lacht Tom.
Onvoorwaardelijke liefde
Opa, al tachtig jaar oud maar o zo vitaal, vond Boris meteen fantastisch, zoals verwacht. “De beagle bracht leven in de brouwerij en liefde, ook als wij er niet waren. Alleen bleek de jonge hond inderdaad een rakker. Geregeld ging hij aan de haal met opa’s sloffen. Vandaar ons recentste verjaardagsgeschenk: speelgoedpantoffels in vinyl